کد مطلب:231230 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:349

آب گوارا
«الامام الماء العذب علی الظماء». [1] .

امام آب گواراست، در وقت تشنگی.

كسی كه در نهایت تشنگی و خستگی، در تابش شدید آفتاب و گرمای سوزان راه می رود، می فهمد كه آب گوارا یعنی چه و یك قطره آب، در آن حال، قدر بی اندازه دارد. این است كه كسانی معنی امام را می فهمند كه به تشنگی رسیده اند. آیا انسان ها از این آب شیرین استفاده ی كافی می كنند؟!

شكر این نعمت، وقتی ادا می شود كه تشنگان برای رفع تشنگی، از آن آب شیرین استفاده كنند؛ نه این كه آن را رها كرده بخواهند با هر آب تلخ و شوری رفع عطش كنند.

از بالاترین مصادیق این عطش، تشنگی در مسائل اعتقادی است. چند درصد از شیعیان، برای رفع این عطش، سراغ امام علیه السلام و سخنان ایشان می روند؟! آیا برای احادیث ائمه علیهم السلام شأن مناسبی قائل هستند یا این كه گفتار متكلمان غیر مسلمان یا دانشمندان ضد شیعه را مبنای «دین شناسی» قرار می دهند؟ این امر مورد ابتلای متفكران و دانشمندان جامعه است نه مردم و متأسفانه آن ها - چنان كه باید و



[ صفحه 27]



شاید - بهای لازم را به سخنان گهربار اهل بیت علیهم السلام نمی دهند.


[1] همان.